Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε μια περιοχή στην Εύβοια το 1860 περίπου. Η Αχτίτσα (Σταχομαζώχτρα) ήταν μια γυναίκα η οποία είχε χάσει τον άντρα της και τους δυο γιους της. Ο τρίτος της γιος ήταν κάπου στην Αμερική. Είχε δυο ορφανά εγγονάκια, το Γέρο και την Πατρώνα.
Έκανε πολλές δουλειές για να ζήσει τα δύο ορφανά. Το κυριότερο εισόδημά της όμως προερχόταν από το σταχομάζωμα γι' αυτό και ονομάστηκε Σταχομαζώχτρα.
Κάποια Χριστούγεννα, κι ενώ η γυναίκα τα έφερνε βόλτα δύσκολα, ήρθε κάποιο γράμμα από το γιο της ο οποίος της έστελνε χρήματα. Έτσι η χήρα μπόρεσε να συντηρήσει τα δύο εγγόνια της που τα αγαπούσε πολύ.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Σ' αυτό το παραμύθι φαίνεται καθαρά ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να απελπίζεται ποτέ. Πρέπει να αγωνίζεται για κάτι καλύτερο και ο Θεός που μας βλέπει από ψηλά δε θα μας ξεχάσει.
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ένιωσα θαυμασμό γι' αυτήν τη γυναίκα που παρά τις πίκρες και δυστυχίες της, αγωνιζόταν να ζήσει τα εγγόνια της.
Το βιβλίο αυτό το διάβασε και έγραψε την περίληψή του η Χρύσα Μαλτέζου, μαθήτρια της Ε΄τάξης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου