Το πλοίο του καπέταν Φαράση αρμένιζε ήσυχα στο πέλαγος.Ένας ναύτης διηγείται πως πέρασε μια νύχτα πάνω στο πλοίο.Πάνω από το κατάστρωμα θαύμασε το ηλιοβασίλεμα και σιγά-σιγά ήρθε η νύχτα.Ο καπετάνιος πήγε για ύπνο και ο τιμονιέρης δεν είχε όρεξη για κουβέντα.Τότε κι αυτός ξάπλωσε μπρούμυτα πάνω στο κατάστρωμα κρατώντας με τα χέρια του το πρόσωπό του, είδε να τον πλησιάζει ένα μεγάλο κύμα που πήρε σε λίγο τη μορφή μιάς κοπέλας που από τη μέση και κάτω ήτανε ψάρι αυτή ήταν η γοργόνα.Τότε τον ρώτησε ναύτη καλέ ναύτη ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;Χωρίς να το καλοσκεφτεί απάντησε:Τώρα ο βασιλιάς Αλέξανδρος ούτε το χώμα του δεν βρίσκεται στη γη.Αμέσως η γοργόνα έγινε απόκοσμο στοιχειό και ήταν έτοιμη να βουλιάξει το πλοίο.Τότε κατάλαβε ο ναύτης πως ήταν η αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου.Και της είπε ξανά όχι κυρά μου ψέματα:Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος.Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.Και η γοργόνα έγινε πάλι όμορφη και χαρούμενη και χάθηκε μέσα στη θάλασσα.
Και ο ναύτης ξαπλωμένος μπρούμυτα κρατώντας ακόμη το πρόσωπο του μέσα στη χούφτα του τον βρήκε η μέρα.Αλλά δεν μπορεί να καταλάβει αν ήταν όνειρο ή τα είδε όλα ξυπνητός.
ΠΡΟ'Ι'ΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Ε' ΤΑΞΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου